نقش های منفی جذاب ترند!

به گزارش بولتن نیوز، سعید داخ از جمله بازیگرانی است که در سه عرصه تلویزیون، سینما و تئاتر فعال است. آخرین کار سینمایی او«آنها» به کارگردانی احسان سلطانیان و آخرین سریال تلویزیونی اش «تنهایی لیلا» به کارگردانی محمدحسین لطیفی است. ما او را این روزها در سریال«ماه و پلنگ» به کارگردانی احمد امینی دیدیم. در ادامه گپ و گفتی کوتاه با او داشتیم که در ادامه خواهید خواند:

 

– ما سالهاست یکدیگر را می شناسیم، اما هیچوقت اتفاق نیفتاده که بتوانیم با یکدیگر همکاری کنیم. خوشحالم که این همکاری در این سریال رقم خورد، چون کارگردان بسیار محترم و کار بلدی است که از همکاری با او لذت می بریم.

– به نظرم نباید آدم ها را دسته بندی کنیم و بگوییم عده ای خوبند و عده ای بد؛ حتی آدم های خوب هم مرتکب خطا می شوند. اگر آدم ها خطا نمی کردند دنیا گلستان می شد و هرکس براساس شرایط، نیاز و اتفاقاتی که اطرافش می افتد، دچار خطا می شود. ما در قصه فیلم وارد گذشته و آینده این شخصیت نمی شویم و تنها مقطعی از آن را می بینیم. بنابراین؛ باید تأثیرگذاری این افراد را در همان لحظات حضورش ببینیم. همه سعی ام این بود که در همان مقطعی که شاهد حضور این شخصیت هستیم، موضوع مجهولی از او در ذهن تماشاگر نماند.

– نقش هایی که مایه های منفی دارند، جذابتر از نقش های مثبت هستند؛ چون نقش های مثبت تخت می شوند و جای کار در این نوع نقش ها بیشتر است. علاوه براین؛ دوست داشتم با آقای امینی کار کنم و زمانی که این نقش را پیشنهاد دادند، دیدم جای کار خوبی دارد.

– من خیلی به آدم های اطرافم خوب نگاه می کنم و در محیطی بزرگ شدم که از این دست آدم ها کم ندیدم. ویژگی ها و اخلاق این افراد را می شناسم و می دانم چه چیز برایشان مهم و چه چیز مهم نیست. این شخصیت ها به دلیل موقعیت زندگی و اجتماعی درجه پایین تری در جامعه دارند و هیچ گاه نتوانستند درس بخوانند و به تحصیل ادامه دهند. به همین دلیل وقتی این بچه ها می گویند که می خواهند بروند آن طرف آب و درس بخوانند، برایش چندان جالب نیست و احساس می کند دنبال یک مسأله واهی است. اولویت ها همیشه برای انسان ها فرق دارد و همین اولویت ها شخصیت انسان ها را تعیین می کند. اولویت بعضی مهم است و شاید اولویت بعضی افراد چیزی باشد که برای قشر مرفه اصلا اهمیت نداشته باشد. هیچ گاه آدم ها را مقایسه نمی کنم و به شخصیت ها در قیاس با یکدیگر نمی رسم. اول از همه برای رسیدن به نقش ها اولویت ها را پیدا می کنم و از خودم می پرسم اولویت چنین شخصی چیست و به آن ها احترام می گذارم و سعی می کنم رعایت کنم.

– در حال حاضر سرکار خاصی نیستم و به تازگی فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا» به کارگردانی وحید جلیلوند را تمام کردم و فیلم«صدای مرا می شنوید» صادق پروین آشتیانی را نیز داشتم. در این فیلم نقش شخصیتی به نام فری قراضه را دارم که عینک ته استکانی می زند و از جمله افرادی است که در ضایعات فروشی کار می کند. یک جای قصه به این فرد وابسته است؛ چون دنبال دری می گردند که دست اوست و باید بدانند که در را کجا فرستاده است. گریم خیلی خوبی داشتم و به کمک آن به نقشم رسیدم. به جز آن صادق پروین آشتیانی جزو افرادی است که دوست داشتم کارهایش خوب باشد و برای این کار نیز رفتم و کمکش کردم.

– یک نمایش به نام«شک» کارگردانی کردم که اجرای آن در مرداد تمام شد و برای جان پاتریک شنلی بود. در تلاشم نمایش دیگری را روی صحنه ببرم که قرار است دیماه روی صحنه برود و از جمله داستان های ریموند کارور است که حمیدرضا نعیمی آن را تبدیل به نمایشنامه کرده است. امیدوارم بتوانم این کار را آماده کنم؛ چون فرصت کمی دارم. اگر این ماه همه چیز خوب پیش برود، به اجرا خواهد رسید.

– نه، من کاری را که کارگردانی می کنم، هیچ وقت بازی نمی کنم؛ چون معتقدم کارگردان باید چشم بازیگر باشد و زمانی که وارد بازی شوم، نمی توانم نظارت داشته باشم.

– امیدوارم فضا به سمتی برود که حرکت یا اتفاقی در تلویزیون بیفتد. منظور از حرکت نوعی تحول است که بیاییم تلویزیون را از این شکل خارج کنیم. در تمام این مدت با وجود فشار، کمبود بودجه و حداقل امکانات کار کردیم. باید تلاش کنیم این حداقل امکانات را از بین ببریم. تا چه اندازه باید با حداقل امکانات کارکنیم؟… این جریان تا چه زمانی باید ادامه پیدا کند و چه زمانی قرار است امکانات داشته باشیم؟… حرکت های خوبی در حال شروع است و امیدوارم به سرانجام خوبی برسد.

– به همه عوامل سریال«ماه و پلنگ» خسته نباشید می گویم. بچه های بسیار زحمتکش و حرفه ای هستند و برایم افتخار بود که در این کار در خدمت آقای احمد امینی بودم.